Iglaste są specyficzną grupą roślin, większość z nich to gatunki zimozielone. To jest ich wielką zaletą, ale jednocześnie wpływa na wymagania siedliskowe. Generalnie lepiej rosną i zimują przy wysokiej wilgotności powietrza i osłonie przed wysuszającymi wiatrami zimowymi. Gatunki i odmiany znacznie różnią się miedzy sobą, dlatego kupując rośliny trzeba uwzględnić lokalne warunki siedliskowe i decydować się na rośliny, które będą je dobrze znosiły. Należy przy tym brać pod uwagę wrażliwość na mróz i suszę oraz wymagania glebowe i świetlne (tolerancja na zacienienie lub nasłonecznienie).

• Mrozoodporność w dużym stopniu jest cechą wrodzoną, ale przezimowanie zależy również od stanowiska. W miejscu osłoniętym od wiatrów zimowych, wśród starego drzewostanu można sadzić szereg odmian o niepełnej odporności, przemarzających w gorszych warunkach. Do najbardziej mrozoodpornych należą: świerk kłujący (Picea pungens), świerk serbski (P. omorika), kosodrzewina (Pinus mugo), sosna czarna (P. nigra) oraz większość odmian jałowca pospolitego (Juniperus communis) i jałowca pośredniego (J. media). Bardziej wrażliwe są odmiany cyprysika Lawsona (Chamaecyparis lawsoniana) i cyprysika tępołuskiego (Ch. obtusa), które powinny mieć specjalnie dobrane stanowisko.
• Na ubogich i suchych glebach świetnie sobie dają radę: jałowiec pospolity (J. communis), sosna czarna (P. nigra) i kosodrzewina (P. mugo).
• W miejscach zacienionych dobrze rosną np.: choina (Tsuga), cis (Taxus), mikrobiota (Microbiota) i cyprysik tępołuskowy (Ch. obtusa).
• Pełnego nasłonecznienia wymagają odmiany o igłach zabarwionych na kolor żółty lub niebieski, gdyż wtedy w pełni sił: wybarwiają. Pełnego światła potrzebują również wszystkie jałowce, większość świerków i sosen.

Dzięki bardzo zróżnicowanemu pokrojowi i barwie igieł, iglaste znajdują wszechstronne zastosowanie i umożliwiają piękną kompozycję każdego ogrodu.

A. Pokrój.

• Drzewa o silnym wzroście, z przewodnikiem to np.: świerk serbski (Pcea omorika) i jodła kalifornijska (Abies concolor).
• Kolumnowe np.: jałowiec wirginijski (Juniperus Scopulorum) odm. Skyrocket, cis pospolity (Tacxus baccata) odm. Fastigiata, żywcrinik zachodni ? (Thuja occidentalis) odm. Smaragd.
• Stożkowe np.: świerk biały (P. glauca) odm. Conica, żywotnik zachodni (T. occidentalis) odm. Sunkist.
• Szerokorozłożyste np.: jałowiec pośredni (J. media) odm. Mint Julep, jałowiec wirginijski (J. virginiana) odm. Grey Owl.
• Płożące np.: jałowiec płożący (J. horizontalis) odm. Glauca, jałowiec pospolity (J. communis) odm. Hornibrookii.
• Gniazdkowe np.: świerk pospolity (P. abies) odm. Nidiformis.
• Kuliste np.: żywotnik zachodni (T. occidentalis) odm.: Globosa i Danica.
• Złotożótłte np.: jałowiec pośredni (J. media) odm. Old Gold, cis pospolity (T. baccata) odm. Elegantissima, żywotnik zachodni (T. occidentalis) odm. Aurescens. cyprysik groszkowy (Ch. pisifera) odm. Filifera Aurea.
• Niebieskawe np.: wszystkie odmiany jałowca łuskowatego ( J. squamata), jałowiec virginijski (J. virginiana) odm. Burkii.
• Zielone w różnych odcieniach ma niezliczona ilość gatunków i odmian.

Żywopłoty (cięte lub nie) mogą być tworzone z wielu roślin iglastych. Cięcia wymagają odmiany o luźnym pokroju np.: żywotnik zachodni (Th. occidentalis) i jej odmiana Brabant, choina kanadyjska (Tsuga canadensis), cis pospolity (Taxus baccata). Mogą, ale nie muszą być cięte gatunki i odmiany o zwartym sztywnym wzroście np.: cis pośredni (T. Media) odm. Hillii i żywotnik zachodni (Th. occidentalis) odm.: Smaragd, Wagneri, Holmstrup.

Istnieje szereg gatunków i odmian uniwersalnych, nadających się zarówno do sadzenie pojedynczo jak i grupowo oraz do formowania np.: cis pospolity (T. baccata), choina (Tsuga) i modrzew (Larix).

Materiał roślinny warto nabywać w renomowanych szkółkach i centrachhandlowych gdyż wzrost posadzonych roślin w dużym stopniu zależy od ich jakości. Sprzedawane rośliny powinny mieć bogaty system korzeniowy, co uzyskuje się przez częste przesadzanie w szkółce. Korzenie roślin w pojemnikach powinny tworzyć delikatny splot w zetknięciu ze ścianami pojemnika.

Sadzenie. - Przed sadzeniem nie należy dodawać żadnych nawozów mineralnych.

• Do dołka, do którego sadzimy rośliny, wskazane jest dodanie torfu, próchnicznej ziemi ogrodowej lub kompostu.
• Zaraz po posadzeniu rośliny trzeba bardzo obficie podlać i przez nastopne dwa tygodnie nie podlewać, a jedynie zraszać.
• Dobrze jest wyściółkować gleby dookoła posadzonej rośliny (najlepiej kompostowaną korą iglastych). Ściółka zapobiega wzrostowi chwastów, zachowuje wilgotność i strukturę gleby.

Cięcie iglaste dobrze znoszą, ,jednak przy odmianach pokrojowych nie jest ono potrzebne. Żywopłoty tniemy w zasadzie wiosną, przed ruszeniem wegetacji (III-IV), skracając o 50-70% zeszłoroczne przyrosty. Przy niektórych odmianach pożądane jest powtórne cięcie latem (VII) np. modrzewi, żywotnika zachodniego odm. Brabant. Przed zimą nie powinno się przycinać iglastych, podobnie jak innych roślin.

Podlewanie jest ważnym elementem pielęgnacji. Poza okresem bezpośrednio po posadzeniu obowiązuje zasada podlewać rzadko a mocno. Szczególnie ważne jest silne podlanie i dobre nasycenie roślin wodą przed zimą (X pocz. XI), co wpływa korzystnie na zimowanie. Zwłaszcza jeśli jesienią opadów jest mało lub rośliny rosną na suchych glebach.

Szkodniki i choroby mogą sprawiać sporo kłopotów. Dlatego każde odchylenie od normy we wzroście, kolorze igieł, czy objawy deformacji są sygnałem do wnikliwej kontroli roślin. Istotne ,jest możliwie jak najwcześniejsze rozpoznanie choroby czy szkodnika, gdyż wtedy walka jest skuteczniejsza. Przy wątpliwościach najlepiej sięgnąć do prasy czy literatury fachowej lub poradzić się w punktach sprzedaży roślin.